Wondering en Wandering

Sawat die Kha allemaal,

Vandaag weer een blog van mij (hopelijk vinden jullie het nog niet vervelend om ze te lezen...) (als je dat wel vindt, stop gewoon met lezen ?).

Maar goed, dat gezegd hebbende, laten we het hebben over mijn weekend.

Vrijdag begon die namelijk al (jaja, lucky me!). 's morgens bedacht ik me dat het een goed idee was om gezellig naar Laura en Eva (en het zwembad) te gaan. Gezellig was het zeker, maar het weer zat niet echt mee.. Vandaar dat ik het zwembad helaas niet gezien heb. In plaats daarvan zijn Laura en ik maar naar Bangkok gegaan (en het was niet warm buiten! voor het eerst sinds ik hier ben). Hier hebben we Wat Arun bezocht, een hele mooie tempel, waar je normaal gesproken omhoog kunt klimmen voor een mooi uitzicht over Bangkok. Helaas was deze trap nu dicht.. Dus hebben we maar de veerboot genomen (4 bath per persoon...) om in een tentje aan de andere kant van de rivier te wachten tot de zon onder zou gaan. De tempel werd toen namelijk heel mooi verlicht. Hierna zijn we in de tuktuk naar Koa San Road gereden (de taxichauffeur was erg grappig! Hij dacht dat we zussen waren, hield van ons en vond ons beautiful, hoeveel er van waar is vraag je je af? Dat moet je zelf maar beslissen ?).

Eenmaal daar aangekomen werd mijn gevoel over Koa San Road een beetje anders. 's Morgens is het verlaten en saai... 's Avonds is het druk en chaos. Ik vond het heel leuk om er even te zijn. Om de 10 meter werden er schorpioenen, buckets drank, schoenen, kleren enz. aangeboden.

In een van de zijstraatjes hebben we heerlijke PadThai gegeten en gezocht naar leuke kleren of souvenirs. Ik kan je vertellen dat Laura erg goed is in afdingen haha. Je betaalt ongeveer de helft van wat ze eigenlijk vragen. Echt iets gekocht heb ik nog niet, want ik wilde even de markt Chattuchak afwachten.

Om 23.00 uur besloten we nog een keer over Koa San Road te lopen, en nu was mijn gevoel weer heel anders. De vrouwen voor de clubs stonden in korte jurkjes hun bier en buckets aan te prijzen, de muziek stond mega hard, overal waren mensen, het rook er naar zweet, om de 5 meter vroeg iemand of je lachgas wilde, of je naar een pingpong show wilde en ga zo maar door. Ik vond het een leuke ervaring, maar werd er ook knettergek.... Echt een toeristenstraat, iets wat ik niet gewend ben na deze weken op stage.

Zondag was het tijd om Amphawa de floating market en de Train market te ontdekken.

Het was zo cool om te zien dat de mensen eten klaarmaken in hun bootjes en dat je het langs de rivier op kunt eten. Alle kleuren en geuren hielpen echt mee in deze beleving. Nadat we hiervan genoten hadden hebben we ook nog een mooi parkje ontdekt! Hier was het zo mooi en rustig, echt een verschil met de floating market. Grappig dat het naast elkaar kan bestaan.

Ook de train market was super cool om te zien (die is trouwens niet gemaakt voor toeristen, want de doeken voor schaduw hangen zo laag dat je constant moet bukken...). Als de trein voorbij komt gaan alle kraampjes snel dicht, en als de trein weer voorbij is, gaat alles weer open en worden de spullen terug gezet. Stel je dat eens voor in Nederland... Of misschien toch maar niet...

De terugweg besloten we te maken met een minivan. Of dit de beste keuze was? Bepaal dat zelf maar na dit verhaal:

We stapten in de minivan, reden ongeveer 10 min. waarna de chauffeur uitstapte bij een kantoortje en daar een tijdje bleef. Ondertussen kwam er een vrouwtje dat ons wilde laten betalen voor de taxirit (maar dit hadden we al gedaan), waarna ze door ging met de andere passagiers. Toen de chauffeur eenmaal terug was reden we verder. Schakelen was een woord waar de chauffeur nog niet zo vaak van gehoord had geloof ik. De motor protesteerde iig vaak genoeg. Het verkeer was mega druk, dus namen we een shortcut (wat in Thailand vaak een slecht idee is, want iedereen neemt dan de shortcut en wat heb je dan... nog meer file). We reden, ofja stonden stil, op deze shortcut. De chauffeur was het hier alleen niet mee eens... Hij reed over de verkeerde weghelft verder, en als er een tegenligger kwam propte hij zich weer tussen de file... Maar, we leven nog. Eenmaal weer op de grote weg aangekomen stopten we opeens naast de weg. De chauffeur moest namelijk plassen. Hij klom even over de vangrail en deed wat blijkbaar niet kon wachten. De rest van onze rit ging redelijk soepel (voor Thaise begrippen dan).

Ik ben in ieder geval weer een hele ervaring rijker!

Zoals gewoonlijk,

La khon Kha,

Sanne

Verbazing en hitte

Sawat die Kha, allemaal,

Zo week drie als juf in Thailand zit er alweer op!
Eerst wil ik jullie kort iets vertellen over het swimming gala, waar ik vorige week naar uit keek. De kinderen van EY1 en EY2 kregen de kans om aan ouders te laten zien hoeveel ze geleerd hadden in de afgelopen tijd. Elke leerling mocht eerst een baantje zwemmen, en hierna was het tijd voor een estafette. Nadat de ouders ook een estafette hadden gedaan was er tijd voor de ouders om met hun kind te zwemmen. Het eerste dat gezegd moet worden is dat bijna alle kinderen al kunnen zwemmen zonder bandjes (ze zijn 4/5 jaar oud!). Het tweede is dat ik het zo mooi vind dat er onder schooltijd tijd is voor ouder en kind om even quality tijd samen te hebben. De stralende gezichten van de kinderen (en ouders) verzekerden me ervan dat deze tijd prima gespendeerd was. Ook verbaasde het me hoeveel ouders er waren. Er was 1 leerling waarvan de ouders er niet waren. Van alle andere 38 kinderen was er minimaal één ouder. Zelf heb ik ook mee gezwommen, wat super leuk was natuurlijk ( alleen moest ik mijn kleren aanhouden, want een bikini is een no-go).
Verder heb ik de hele week door een groepje kinderen begeleid dat leerde lezen (ja bijna alle kinderen kunnen al alle letters benoemen met hun klank erbij). We deden een soort ganzenbord maar dan met letters. Want er wordt hier zoveel mogelijk geleerd via spel. Ook heb ik me steeds bezig gehouden met mijn muziekcentre. De kinderen waren erg enthousiast en volgende week gaan we het lied gebruiken om de ochtend te starten! Spannend...
Alsof dat nog niet genoeg verhalen waren, hebben Laura, Eva en ik gisteren een drankje gedronken en wat gegeten met verschillende collega's. Hier hadden we de kans om ze beter te leren kennen, maar ook om nog wat meer te weten te komen over de school!
We hadden het namelijk over het tekort aan leraren in Nederland, en dat je hier, als je vertelt dat je leerkracht bent, opeens veel respect krijgt. Een van de leerkrachten die hier al 20 jaar woont zei dat het vaak een soort 'nep' respect is. De Thai denken dat ze nog 50 jaar terug in de tijd leven, in kleine dorpjes, waar ze geleerd werden respect te hebben voor ouderen en leerkrachten (leerkrachten waren toen vaak monnik). Dus nu leven ze eigenlijk alleen een aangeleerde regel na. Raar eigenlijk als je erover nadenkt. Door de traditie wordt je gezien als 'monnik' en krijg je respect.
Verder hadden we het nog over de teamspirit die we op school voelen. De collega's gaven aan dat het erg belangrijk was om een gezamenlijke visie te hebben, maar ook een directeur/directrice die durft actie te ondernemen. Zo worden niet alle kinderen toegelaten. Dit heeft niks te maken met het kind, maar alles met de ouders. Als zij erg prestatiegericht zijn, wordt hem verteld dat KIS niet de juiste school is voor hen. Zo kun je je visie dus ook geen uitvoer blijven brengen. Het vergt wel een sterk persoon om dit voor elkaar te krijgen denk ik (je moet veel (rijke) ouders te woord staan en het hoofd bieden).
De afsluiting van deze week was het bezoek aan de exhibition van grade 5. In groepen hebben zij de laatste weken gewerkt aan verschillende projecten. Hierin laten zij zien wat ze in al hun tijd in het PYP system geleerd hebben (Laura weet hier veel meer van dan ik, dus als je meer wilt weten, vraag het aan haar). Hele klaslokalen waren volgehangen met projecten/posters/beamers/onderzoekjes/spelletjes en nog veel meer. Het zag er indrukwekkend uit. En als je de leerlingen hoorde praten merkte je hoeveel tijd en aandacht aan de projecten was besteed. De onderwerpen waren allemaal gerelateerd aan problemen rond milieu/mensenrechten/dierenrechten. En er werd ook verteld wat de kinderen hadden gedaan rondom 'taking action'.

Gelukkig is het leven in Bangkok niet alleen maar school en stage. Want afgelopen weekend waren pap en mam weer even in de stad. Samen zijn we de echte toerist gaan uithangen. We zijn namelijk bij de reclining Buddha geweest, het paleis van de koning, en we hebben Chinatown bezocht in... Jawel een Tuktuk. Super grappig om eens mee te maken. Wel is het zo dat deze kruising tussen auto en scooter ENORM veel lawaai maken (ze hebben de motor van een vrachtwagen) en erg duur zijn in de aanschaf (1 miljoen bath)... Ze worden dan ook alleen gebruikt door toeristen. Het paleis was super mooi om te zien! Mam en ik hadden eraan gedacht om een lange broek en een vestje mee te nemen. Pap had daarentegen geen lange broek bij zich... Dat was een beetje jammer voor hem (en gelukkig voor mij) want toen moesten we er voor het paleis nog een kopen. Je mocht daar namelijk niet met een korte broek of blote schouders naar binnen. Ik mocht een nieuwe omslagdoek uitzoeken terwijl pap mijn broek aan mocht (Zie de foto's: jawel hoor, cliché toerist haha). Het was wel erg indrukwekkend om te zien. De hitte, de duizenden japanners met hun fototoestellen wegdenkend was het super! Toen we weer van het terrein af waren en zo snel mogelijk onze warme kleren hadden uitgetrokken hadden we trek in een heerlijke verse ananasversnapering!

's Avonds hebben we nog op zijn thais gegourmet! Super spannend, we snapten eerst namelijk niet helemaal hoe het werkte. Maar met papa's bbq skills is het toch gelukt. Ik heb er onder andere garnalen, krab, verschillende soorten vlees (geen idee wat voor), champignons, taugé, mais, inktvis (heb ik niet geprobeerd, pap en mam wel) en nog veel meer gegeten. Ook het drinken mocht je zelf pakken. Ik zag een mooie groene fles staan en dacht, oeh lekker.. seven up! Helaas bleek de drank groen te zijn en niet de fles. Het was drinken dat smaakte naar de groene zure matjes... niet voor herhaling vatbaar.

Komend weekend ga ik lekker genieten van het zwembad bij Laura en Eva! Even rustig aan doen dus! Zoals altijd ik houd jullie op de hoogte!

La Khon Ka,

Sanne

Assembly's goals en meer

Sawat die Kha, allemaal,

Mijn tweede week als miss Sannie zit er alweer op. Wat vliegt de tijd toch!

Voor sommige kinderen blijft het moeilijk om mijn naam te onthouden, dus wordt ik nu ook wel eens miss uh.. teacher genoemd haha.

Maar deze week heb ik voor het eerst ook zelf een echte les gegeven. Deze was natuurlijk gekoppeld aan de unit "How do we express ourselves?" Het was mijn taak om een muziekles te geven en de kinderen een liedje aan te leren waar we de ochtend mee kunnen beginnen. Omdat ze bij de muziekles het liedje "If your happy and you know it" al geleerd hadden, besloot ik hierop verder te borduren. Samen met de kinderen hebben we de emoties die aan bod zijn gekomen besproken, en bedacht hoe we deze konden uitbeelden. Dit hebben de kinderen eerst mogen ervaren door op de mat rond te lopen en de emotie die ik omhoog hield uit te beelden. Toen hebben we samen gekeken naar welke bewegingen bij welke emotie in het liedje pasten. Zo kwamen we op happy en clap your hands, angry en stump your feet, scared en hide your eyes en als laatste proud en shout hooray! Nadat we dit enkele keren geoefend hadden hebben we ook met onze stemmen blij/boos/bang en trots geprobeerd te zingen.

Omdat op KIS "learn through play" centraal staat paste deze activiteit daar goed bij. De kinderen mochten eerst met hun lijf ervaren hoe je een emotie kon uitbeelden. Hierna koppelden ze er bewegingen aan en zongen we er samen over. De kinderen waren allemaal erg enthousiast, en hadden dus niet echt door dat ze over verschillende emoties (en manieren om zichzelf uit te drukken) aan het leren waren. Het mooiste om te horen vond ik dat een dag later op de speelplaats een van de kinderen naar me toe kwam en zei: "Miss teacher, I think ... is angry, because he just stumped his feet." Wat we geleerd hadden in het liedje werd dus in de werkelijkheid terug gezien. Een erg mooi moment.

Verder heb ik deze week erg veel vragen gesteld over dingen die me in de afgelopen weken zijn opgevallen.

Zo vroeg ik me namelijk af hoeveel verschillende culturen er in de klas zaten en hoe de leerkrachten hiermee omgingen.

Het blijkt dat veel leerlingen op papier een andere nationaliteit hebben omdat ze vaak in Amerika, Australië of China geboren zijn, maar dat ze wel twee Thaise ouders hebben. Verder zie je in EY 2 kinderen met een Thaise, Chinese, Amerikaanse, Australische, Indiase, Braziliaanse en Japanse achtergrond. Er wordt niet specifiek aandacht besteed aan de verschillende culturen. Maar er worden wel feesten van verschillende culturen gevierd. Welke dit zijn wordt elk jaar gewisseld, ook heb je hier als leerkracht vrijheid in. Omdat er dit jaar 6 kinderen met een Chinese achtergrond in de klas zitten hebben de leerkrachten aan deze ouders gevraagd of zij iets wilden doen voor Chinees Nieuwjaar. Dit was het geval, de kinderen hebben dus Nieuwjaar gevierd op school, en hebben van de ouders les gehad over het hoe en waarom van Chinees Nieuwjaar. Bij elk feest wordt wel aandacht besteed aan het hoe en waarom van dat feest. Zo leren de kinderen meer over elkaars cultuur. Echt een verschil in omgang met kinderen van verschillende culturen is er niet. Wel zijn er sommige kinderen die van huis uit een religie mee hebben gekregen. Zo is er een meisje dat niet zal groeten met haar handen bij elkaar en een hoofdbuiging. Dit omdat zij zo thuis bidden.

Zoals ik in mijn vorige blog al zei, wordt er een grote nadruk gelegd op oplossingstrategieën en leren met elkaar. Dit zagen we afgelopen vrijdag ook weer terug. De hele school verzamelde zich in de zaal met het podium voor de assembly. Hier hadden een aantal leerlingen van de middelbare school een voordracht over hun project van inclusion. Zij komen de komende tijd meelopen tijdens de pauze om te zien of ze kinderen kunnen helpen met het oplossen van probleempjes en helpen het buitensluiten/pesten te verminderen. Hierna had grade 4 nog een toneelstuk dat ook ging over buitensluiten en waarom kinderen dit zouden doen. Zij hadden zelf onderzocht waarom kinderen pesten/buitensluiten en lieten dit in hun toneelstuk naar voren komen. Zo is er elke maand een assembly waar een onderwerp dat binnen de unit speelt aangekaart wordt. Verder was er nog even tijd om 'take action' certificaten uit te delen. Als je had laten zien dat je iets deed met de geleerde onderwerpen of iets deed wat heel goed paste binnen de learning profiles kreeg je dus voor de hele school een certificaat van 'taking action'. Erg leuk om te zien hoe trots de kinderen op het podium hun certificaten in ontvangst namen.

De jongste kinderen leerden dus van de oudere kinderen tijdens deze assembly.

Maar niet alleen de leerlingen leren van en met elkaar en door onderzoek, dit geldt ook voor de leerkrachten. De leerkrachten moeten elk jaar twee doelen opstellen waar ze aan willen werken. De directrice komt dan enkele keren observeren, en naderhand worden jouw doelen besproken en aangescherpt. In een bestand moet je dan bewijsmaterialen verzamelen dat je aan deze doelen hebt gewerkt. In een eindgesprek worden je doelen dan geevalueerd en worden er weer nieuwe doelen voor het volgende jaar opgesteld. Dinsdag komt de directrice een van mijn mentoren observeren, dus ik ben benieuwd hoe dit in zijn werk zal gaan.

Op naar weer een nieuwe week vol spannende ervaringen!

Maandag is namelijk het swimming Gala, en gaan we met alle EY kinderen zwemmen! Ik ben benieuwd hoe dit zal gaan (ze hebben allemaal zwemles op school). Dus ik houd jullie op de hoogte!

La khon Kha,

Sanne

Kreeft, tomaat en Sanne... Wat hebben deze drie gemeen?

Sawat die Kha, allemaal,

Zoals ik mijn vorige blog al eindigde, had ik een heerlijk weekend voor de boeg. Een paar dagen verblijven op het mooie eiland Koh Samet, en daarna het bezoek van pap en mam!

Ik wil graag beginnen met vertellen dat het inderdaad een heerlijk weekend was! Maar... (Ja, als je mij al wat langer kent, is er altijd wel ergens een maar) er gebeurden natuurlijk ook nog wat onverwachte aangename en wat minder aangename dingen. Wat precies, lees je natuurlijk vanzelf in dit verhaal.

Koh Samet.

Onze reis naar Koh Samet begon 's morgens in alle vroegte. Ik nam een taxi (nu gewoon een auto ja) naar het appartement van Laura en Eva (om half 7 's ochtends...) om vanuit daar samen een taxi te nemen naar de beruchte Koa San Road (DE uitgaans/backpacker straat van Bangkok). De leerkrachten op KIS hadden ons geadviseerd extra vroeg te vertrekken, we hoefden namelijk pas om 09.30 uur op Koa San Road te zijn, omdat het verkeer in Bangkok nogal vaak stilstond.

De taxirit verliep aangenaam, en tot ons verdriet waren we al om 08.00 uur op Koa san Road (verdriet ja #langerslapen). Nadat we de straat eens afgelopen hadden op zoek naar Mama's Travel, waarmee we verder zouden reizen, en heel veel vragen over het willen van een ritje in de taxi/tuktuk (ik werd na 10 seconden al gek van die vragen), hebben we besloten even wat te drinken.

Om 09.30 kwam onze minivan aan, en na ongeveer een half uur gewacht te hebben (waarop? Ja.. dat is voor mij ook nog steeds de vraag) konden we vertrekken. Helaas was de weg voorzien van vele bulten en gaten, en de minivan niet voorzien van goede veren. Dus we noemden deze 3-uur durende rit maar onze eerste Thaise massage.

Deel twee van de reis was gelukkig beter! We zaten op de Ferry, staken de zee over naar ons beloofde eiland met witte stranden (we moesten wel weer eerst met een pick-uptruck taxi, over heftige hobbels). De wind in je gezicht en de zoute lucht zorgden direct voor een vakantiegevoel. Na onze korte zoektocht om een slaapplek te vinden konden we eindelijk genieten van Koh Samet! Helaas was het toen al bijna donker, dus hebben we heerlijke pizza gegeten en konden we gaan chillen in NAGA bar, onze stamkroeg voor het weekend bleek later. Daar heb ik mijn eerste Thaise biertje geproefd (ja echt, lees nog maar eens, Sanne heeft het Thaise bier geproefd, het blijft ook bij die ene keer denk ik).

Dag twee was kort maar krachtig Kwalitatief Uitermate Teleurstellend... REGEN, DE HELE DAG... Na 100 potjes skipbo, pimpampet enz. was het toch eindelijk avond, en miezerde het alleen nog maar. Dit grote verdriet hebben we maar weggespoeld met alcohol, bij onze stamkroeg NAGA, waar deze avond ook veel locals kwamen feesten. Ik zal niet in details treden maar de onderwerpen die op de terugweg besproken werden waren: "Hoe klinken Thaise kikkers, en hoe klinken Nederlandse kikkers, de taxi has to wait, because we have to pin, en de rest..."

Thank god was het droog op dag 3. Na een heerlijk ontbijt van vers fruit met yoghurt hobbelden we snel naar het strand! Heerlijk, daar was eindelijk ons beloofde zon, zee en strand! Tijd om te chillen. De zon was na een uur al weg (maar goed ook, zie de vergelijking kreeft en Sanne), maar het bleef droog en wij konden genieten van de warme zee, een potje skipbo en een fles water.

Maandag was het alweer tijd om terug te reizen. Deze keer besloten we met de speedboot en de taxi terug te gaan. Dit is ons veel beter bevallen. De speedboot was echt gaaf, en omdat het best wel waaide hadden we mooie golven om over te scheuren. De taxichauffeur die ons terugbracht naar Huoi Kwang maakt de rit nog aangenamer. Hij was echt super grappig! Vooral zijn lach, als ik jullie weer zie, vraag me naar het filmpje! (HILARISCH).

Maar bij thuiskomst was mijn feestweekend nog niet afgelopen, want pap en mam waren gearriveerd! Na een dikke knuffel gingen we op zoek naar iets lekkers om te eten. Dit hadden we al snel gevonden. We hebben ons tegoed gaan aan de grootste scampi's die ik ooit gezien heb, spaghetti (ook met scampi) en tofu. Het was echt heerlijk, alleen zaten er stukjes peper bij de grote scampi, rode en groene om precies te zijn. Helaas maakte ik de fout om op precies zo'n groene peper te bijten. Ik kan je vertellen dat ik nog nooit zoiets pittigs heb geproefd! De tranen kwamen letterlijk uit mijn ogen, zo pittig was het (ik denk dat ik ook de kleur kreeg van die chili, kwam niet van de zon). Gelukkig was er tofu om te blussen!

Omdat dinsdag laborday was, en iedereen vrij had (ik dus ook) heb ik met pap en mam Bangkok ontdekt op de fiets + longtailboat. Wat een aanrader, ik ga hier niet teveel over schrijven, maar kijk even in mijn album naar de foto's. Maar ik ben natuurlijk ik niet, als ik niet toch één dingetje kwijt wil. Het eten dat we tijdens deze tour kregen (gemaakt door een local) was echt zó lekker, en zó veel. We hadden rijst, soep met noedels, gefrituurde chickenwings, lamsvlees, varkensvlees gemarineerd, visballetjes met een overheerlijke saus, gewokte groenten. Echt heel erg lekker allemaal!

Het enige nadeel was dat mijn hoofd, dat dus al kreeftrood was, volgens betrouwbare bronnen (lees: mijn broertje) "echt een tomaat" was geworden...

In de hoop deze stageweek van rood naar bruin te transformeren,

La khon Kha,

Sanne

Miss Sanniee en de culturele cruise

Sawat die Kha, allemaal,

Als eerste weer een update over mijn stage in Thailand. En in het tweede deel een paar van mijn persoonlijke avonturen! Het was vandaag alweer mijn vierde dag als juf in Thailand. De kinderen noemen me inmiddels geen miss teacher meer, maar het is nu miss Sannieee geworden (de 'uh' kunnen ze niet uitspreken...).

Inmiddels ken ik ook alweer meer namen (ja, jullie hadden gelijk!), maar nog niet allemaal.

Wel heb ik weer veel meer gezien van het onderwijs. Voor de vakken muziek, gym en Thaise les hebben de kinderen vakleerkrachten. Dit zorgt ervoor dat de leerkrachten van de klas tijdens deze tijd vrij hebben om te plannen/voorbereiden. De klassenassistenten blijven in deze tijd bij de leerlingen.

De dag wordt elke dag begonnen, net als bij ons, met de dagen van de week, welke dag is het vandaag, welke dag was het gisteren en welke dag is het morgen. Ook de datum en de maand wordt hierbij betrokken. Er hangt een kalender met alle datums (even=blauw en oneven=rood). Een van de kinderen krijgt de taak om de kalender hulp te zijn. Met hun vinger moeten ze naar het lege vakje gaan, een lijn omhoog trekken en zo antwoord geven op de vraag welke dag het vandaag is. De dagen van de week liggen ook op de mat en deze mogen de kinderen bij de zin: "today is ...." plakken. Dan wordt er gevraagd naar de datum. Veel kinderen weten dit niet precies. De eerste vraag die ze krijgen is, welk getal weet je wel nog? Vanaf hier gaan we dan tellen naar de datum van gisteren, en dan komt direct die van vandaag erachter aan. Dan wordt gevraagd welke kleur het kaartje gaat hebben, blauw of rood. De kinderen zeggen dan een kleur en leggen uit dat het die kleur is omdat er een "AB-pattern" in het geheel zit.

Er wordt dus ook heel erg ingezoomd op het 'Waarom' van iets, en de manier om ergens achter te komen als je het zelf even niet meer weet.

Deze week is het thema 'How do we express ourselves' ingegaan. Kinderen gaan hierbij leren dat er meerdere manieren zijn om jezelf uit te drukken. Dus via taal, muziek, dans, drama, maar ook leren ze over gevoelens en hoe je deze kunt verwoorden en uitbeelden. Tijdens het werken in de centers, die aan de hand van vragen begeleid worden, ontdekken de kinderen verschillende expressie vormen. Zo is er een tafel waarop de vraag staat: "What does a happy face look like?" op deze tafel liggen spiegels, whiteboard stiften en kleine white boards. De kinderen ontdekken zo door naar zichzelf te kijken hoe een vrolijk gezicht eruit ziet. Aan een andere tafel mogen de kinderen van playdough (klei) een gezicht maken, de lerares of onderwijsassisent die erbij zit vraagt wat voor emotie hun gezicht laat zien, en ook waaraan ze dit kunnen zien.

In de speelhoek is aan de ene kant een poppenkast theater gemaakt, en aan de andere kant een podium waar gedichten, liedjes en nog veel meer voorgedragen kan worden. Ook de kassa is aanwezig. Hier kunnen kinderen kaartjes kopen en in de pauze hun snacks en drinken halen. Dit ziet er echt fantastisch uit! Bij de muziekles leren de kinderen liedjes over gevoelens, en vanaf volgende week ga ik met ze op ontdekkingstocht om te zien welke instrumenten/geluiden vrolijk, droevig, boos enz. klinken.

Ook 's ochtends vraagt de leerkracht al direct aan alle kinderen hoe ze zich die dag voelen. Dit vullen we in in een tabel. We kunnen dan zien welk gevoel het meeste voorkomt en hoe vaak.

Ook werken de kinderen met attitudes en leerling profielen. Dit wil zeggen dat er gekeken wordt welke attitudes of profielen de kinderen inzetten. Vaak wordt er een vraag gesteld aan het einde van de dag. De kinderen mogen dan aangeven of ze iets van iemand gezien hebben die een van deze profielen heeft toegepast. Om alle profielen heen hangen nu kaartjes met de foto van een leerling, en wat ze gedaan hebben (zie foto).

Ik ben erg benieuwd wat ik nog meer mag meemaken en hoe ik het ga ervaren om op deze manier te werken. Ik vind het tot nu toe erg interessant om te zien hoe ze leerlingen zoveel mogelijk zelf laten doen en oplossen. Ik houd jullie op de hoogte!

(Ohja, op school heb ik ondertussen kennis gemaakt met het volgende fruit: cantaloupe, dragonfruit en mango, die nog een beetje hard en zuur was, en daarom gegeten werd met honing)

(Ohja, ohja, de nieuwe engelse woorden die ik geleerd heb: knikker=marble, sprinkhaan= grasshopper (duh...) en caboose= sluitwagen, oftwel degene die de rij sluit)

En dan nu, het nog leukere gedeelte! Het leven in Thailand zelf.

Afgelopen zondag ben ik met Laura en Eva (mijn schoolgenootjes) voor het eerst richting Bangkok Centrum vertrokken. Op de scootertaxi (ja je leest het goed, een scooter, maar dus ook een taxi) ben ik naar het appartement van Laura en Eva vertrokken. Voor €1,-, oftewel 40 bath had ik een ritje van ongeveer 10 minuten afgelegd (een wandeling van 40 min. volgens google maps, waar ik me dus echt niet aan durfde te wagen...). Vanuit hier gingen we verder naar het centrum met de metro, die gelukkig airco had, en de skytrain. Toen we uitstapten dachten we even dat we Milaan waren geland. Wat een énorm groot en chic gebouw vol met allemaal luxe winkels. Dat was wel even wat anders dan alle kleine straatjes en eettentjes op straat van de afgelopen dagen. Het zag er super uit en we hebben lekker rondgewandeld en gegeten.

Een paar dagen later vond ik het wel tijd om eens een bezoekje te brengen aan het zwembad op het dak bij Laura en Eva, hier heb je een prachtig! uitzicht over de skyline van Bangkok, een heerlijk verkoelend windje, en natuurlijk: water! Het was echt genieten.

Na de duik hebben we samen een avondmarkt bezocht, ons leven weer eens gewaagd bij het oversteken van drukke straten en hebben we midden op straat een mooie kleine tempel bezocht. Hierna hadden we natuurlijk honger en hebben we bij een van de straattentjes lekker wat gegeten.

Helaas genoot ik na mijn scootertaxi rit minder van de thuiskomst... Ik deed namelijk mijn kleren in mijn waszak (die ik optilde) en daar kwam opeens een bezoeker onderuit gelopen. Meneer de kakkerlak... Ik schrok me een hoedje (want ja, ik ben niet echt een held met kruipende beestjes, zoals de meesten van jullie wel weten), maar dacht even na en zocht de killerspray die hier gelukkig in huis was. Helaas had ik net voor mijn ontdekking de airco en de ventilator aangezet. Meneer de kakkerlak werd dus opeens door de ventilator 2 meter verder geblazen (tot grote schrik van mij). Ik moest er dus snel achteraan, met de spray in mijn hand zocht ik voorzichtig toenadering tot meneer de kakkerlak, er niet aan gedacht hebbende dat de ventilator ook weer terugdraaide, waardoor meneer kakkerlak een nog grotere voorsprong kreeg... Snel dat ding uit, richten en sprayen maar. En ja hoor, ik raakte gelukkig en meneer de kakkerlak was helaas (alleen voor hem hè) snel klaar voor de kakkerlakkenhemel. Maarja.. toen lag meneer kakkerlak daar dus op de vloer. Ik was niet van plan om hem zomaar op te rapen en weg te gooien, maar wat dan? Hem daar laten liggen was ook weer zoiets... Uiteindelijk heb ik tot in mijn tenen gegraven naar moed, een tissue gepakt, en jawel hoor, hem opgeraapt en in de prullenbak gegooid! Overwinning voor juf Sanne!

En omdat dinsdag Labour-day is, en onze stage begeleiders zo lief waren om onze vrije vrijdag om te ruilen met de maandag, heb ik een heerlijk lang weekend in het vooruitzicht dat we gaan doorbrengen op Koh Samet! Dus doeidoei, ik ga genieten van zon, zee en witte stranden het komende weekend!

La khon Kha,

Sanne

KIS

Sawat die Kha, allemaal,

Vandaag was de spannende dag aangebroken...
Mijn eerste dag stage op KIS International School (stiekem toch wel spannend).

's Morgens ging ik voor het eerst in mijn lange broek en t-shirt over straat (Ja, zelfs deze 'kan-niet-zo-goed-tegen-de-hitte'-persoon moest eraan geloven). En ik moet zeggen, ja het was warm, maar... het ging goed! De school zelf had gelukkig airco in de lokalen en ventilators in de kantine.

Eerst hebben we kort kennis gemaakt met de directeur en directrice, en vervolgens zijn we direct naar onze groepen gegaan. Ik ben ingedeeld in class EY2 (Early Youngsters), deze kinderen worden in dit schooljaar allemaal 5 jaar (JA! Juf Sanne weer bij de kleuters ).

De school is heel anders ingericht en opgebouwd dan hier. De kinderen hebben allemaal een eigen portfolio, en aan de muur hangt de 'onderzoeks-cyclus' van de periode. De kinderen doorlopen deze cyclus van:
- What do I know?
- What do I want to learn?
- Wondering, Wandering and sorting out
- Gathering and researching, going further
- Sharing, making conclusions
- Take action

De kinderen maken eerst kennis met het thema, afgelopen thema gebeurde dit doordat de leerkrachten een hele hoop verschillende materialen hadden neergelegd (karton, plastic, hout enz.) de kinderen mochten dit gaan sorteren. Aan de hand hiervan kwamen vragen over het sorteren en over de materialen aan bod. Deze verwerkten de leerkrachten in de centers (hoeken). De leerlingen konden hierna met allerlei verschillende materialen werken en onderzoeken. Hier komen steeds foto's van op de wandmuur. Daar worden dus alle conclusies met elkaar gedeeld.
Aan het einde van het project laten kinderen zien wat ze gedaan hebben met de geleerde informatie. Zo hingen er op het afgelopen bord foto's van leerlingen die thuis meer recyclen of metalen rietjes gebruiken i.p.v. plastic, die hoef je namelijk niet telkens weg te gooien. Zo zie je aan het einde van je thema op één muur wat alle kinderen geleerd hebben.

Ook krijgen de leerlingen van school snack en lunch, (en ja, de juf natuurlijk ook! ). Dus eerst heerlijk verse papaja, en bij de lunch rijst met kip en een heerlijke zelfgemaakte salade van de saladebar, en last but not least verse ANANAS. Alles was heerlijk... behalve de kip, man wat was die pittig... Chili to the max, denk ik (of het lag aan mij).

De kinderen waren erg nieuwsgierig naar wie ik was en de leerkrachten erg behulpzaam en vriendelijk.
Een nadeel, de kinderen hebben allemaal een uniform aan, en de Thaise jongetjes lijken daardoor zoveel op elkaar... Ik hoop dat ik alle namen (40) leer binnen een week... (normaal ben ik hier goed in, maar nu? Ik betwijfel het).

Het was allemaal erg interessant om te zien! Deze week blijf ik vooral meekijken, en volgende week mag ik ook zelf aan de slag!
Ik ben heel benieuwd naar wat er nog allemaal komen gaat

La khon Kha,
Sanne

Inburgeren in Bangkok

Hallo allemaal,

Vandaag was mijn eerste volledige dag in het mooie Bangkok.
Ik zal eerst kort iets vertellen over mijn reis. Die begon namelijk in Düsseldorf, daar stapte ik in het vliegtuig naar Finland.
Om 21.30 uur kwam ik daar aan, om vervolgens om 23.55 uur naar Bangkok te vliegen.

Daar had ik mijn eerste gesprek met een Thaise mevrouw. Ze zat ook te wachten bij de gate. Twee andere dames gingen aan de ene kant van mij zitten en zij aan de andere kant. Ik vroeg of ze niet met me wilde ruilen, zodat ze beter konden kletsen. Dit vond ze heel lief, maar hoefde niet. Zo raakten we in gesprek. Ze gaf aan dat ze in Finland op vakantie was geweest, en waar ik in Thailand naartoe ging. Ik vertelde dat ik eerst twee maanden ging werken, en daarna tijd had om te reizen. Toen vlogen de tips van mooie plekken me om de oren. Ze gaf me zelfs haar nummer, zodat ik haar eens kon bezoeken als ik klaar was met werken! Hoe lief! Dit gaf me vertrouwen in het grote avontuur dat voor me lag.

De vlucht zelf was goed gegaan, ik heb zelfs nog wat mooie foto's gemaakt van Finland in de nacht, en Thailand vanuit de lucht. Die zal ik hierbij toevoegen. Ook de rit in de taxi naar mijn appartementje heb ik overleefd (ja, dit vond ik best wel spannend)! Het was eigenlijk heel erg luxe, er was namelijk gewoon wifi in de taxi!

Eenmaal aangekomen bij mijn appartementje kreeg ik weer hulp om de cijfercode van mijn deur te kunnen openen! Ik heb rustig alles uitgepakt (Maar vooral eerst héél snel de airco aangezet) en ben even bekomen van de warmte. Hierna heb ik direct mijn eerste boodschapjes gedaan.

Mijn eerste echte dag in Thailand begon om 07.00 uur in de ochtend, de zon scheen fel door mijn raam en ik besloot maar eens uit te zoeken of ik makkelijk te voet op mijn stage adres kon komen. Dit was gelukkig het geval. Hiervoor moest ik wel een onnoemelijk drukke straat oversteken, zonder enige vorm van verkeersborden, verkeersregels of zekerheden voor je leven...
Gelukkig kwam er net een Thaise meneer aan, die aan mijn gezicht denk ik zag dat ik even niet wist hoe ik dit ging overleven, hij wenkte me, liep gewoon de straat over (de auto's en scooters stopten ook gewoon gelukkig) en bleef me wenken.
Weer een voorbeeld van de vriendelijkheid van de Thai (Dankjewel meneer, anders had ik het oversteken waarschijnlijk niet aangedurfd )
Advies aan mezelf: gewoon de straat oversteken, de auto's remmen wel... (tot nu toe in ieder geval).

Ook heb ik de eerste twee dagen erg lekker gegeten van het eten dat gemaakt wordt in de straattentjes, voor ongeveer €1,50 heb je een hele maaltijd, waar je zelf helemaal niks aan hoeft te doen! Wat een comfort zeg. Ik denk niet dat ik nog ga koken de komende maanden

Morgen ga ik op zoek naar de metro, en heb ik afgesproken met de twee andere Nederlandse meiden van mijn studie!
Ik houd jullie op de hoogte!

La kon kha,
Sanne

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Sanne