Time flies
Sawat die Kha, allemaal,
Wat gek! Vandaag is alweer mijn laatste dag in Bangkok...
De afgelopen 8 weken heb ik stage mogen lopen op KIS International School. En wat een ervaring is dat geweest. Ik heb heel veel nieuwe dingen gezien en geleerd, zowel op school als ook in de weekenden.
En nu gaat er bijna een nieuw avontuur beginnen! De komende twee weken zal ik alleen reizen (omg... ja, ik... alleen?). Ik ben heel benieuwd hoe dat me gaat bevallen, maar ik heb er heel veel zin in! En daarna mag ik weer terug naar Bangkok om Rico op te halen #zinin :D:D:D
Maar eerst even een terugblik naar de afgelopen week op KIS.
Vorige week vrijdag hadden we de staff party. En dat was me toch ook echt een party zeg! Om 17.00 uur werden we verwacht, we hadden twee uur de tijd om gratis bier of water te drinken en wat lekkers te eten (bruchetta, toastje met tonijnsalade, prikkertjes met bief). Vooral de bief... echt LEKKEEER! Nou de andere leerkrachten vertelden ons dat we in die twee uur tijd zoveel mogelijk moesten drinken, en dat hebben we natuurlijk ook maar gedaan. Dus toen we om 19.00 uur zelf moesten gaan betalen was iedereen al behoorlijk uhm... aangeschoten?
Laura en ik hebben echt met veel leerkrachten gekletst, over KIS, over hun volgende plannen en over het lesgeven op een internationale school. Iedereen vertelde ons dat we dit echt moesten gaan doen, omdat je zoveel van de wereld ziet! (jaa.. ik twijfel nu toch wel een beetje hoor) Ook hebben we nog met Ms. June gepraat, en we hebben haar verzekerd dat we goede ambassadeurs zouden worden voor volgend jaar.
Maargoed, even terug naar het grappige verhaal. We kregen nog een drankje aangeboden van een van de andere leerkrachten (rum cola, MEGA sterk) en toen werd de loterij gehouden. Ik heb zelfs een prijs gewonnen! Ofja ik, Ms. Sony had een prijs gewonnen (echt jongens... waarom is mijn naam niet uit te spreken in een andere taal dan het Nederlands?)... Het was een super leuke mok met de quote: "Don't envy the rich, be one of them." Dus dat ga ik dan maar doen he... Het enige nadeel was dat ik de mok ben vergeten toen we naar de volgende kroeg verhuisden (Oeps...)
Nadat we naar een ander barretje gingen en een gin tonic hebben gedronken (met zelfgemaakte gin) werd het tijd om naar huis te gaan, maar eerst zouden we pizza eten bij een van de leerkrachten. Toen we de rekening kregen kwam deze in een super mooi kannetje, waarop Laura tegen mij zei: "Sanne kijk hoe mooi, neem die mee!" Uh en ja, dat heb ik toen maar gedaan. Dus een mooi souvenir aan deze toffe avond! De pizza smaakte ons nog nooit zo GOED! En de volgende dag hebben we ons een tijdje vrij duf gevoeld haha. Maar echt een feestje om nooit te vergeten.
En toen waren onze laatste 3 dagen op KIS al begonnen... De kinderen maakten zich klaar voor het End of the Year concert, de leerkrachten waren alle spullen in aan het pakken, en ik bedacht me dat mijn tijd er al bijna op zat.
Ik heb nog hele leuke foto's gekregen, foto's gemaakt met de kinderen en alle supertoffe herinneringen goed opgeslagen in mijn geheugen. EY2, mentoren en Teachers Assistents, ik ga jullie echt missen!
Op naar mijn nieuwe grote avontuur de komende twee weken!
Ik blijf jullie natuurlijk op de hoogte houden,
Zoals altijd,
La khon Kha,
Sanne
Een échte Thaise school
Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan een Thaise school.
Dit hebben we gedaan met de lerares Thai. Zij vertelde ons dat we naar een private school gingen,
er zit een verschil in de Thaise privescholen, en de publieke scholen. De privescholen hebben een eigenaar, en de directeur kan
er voor 10 jaar directeur blijven. Terwijl er in de scholen van de regering elke twee jaar een andere directeur komt. Zij krijgen ook alleen maar geld van de overheid. De ouders betalen maar een heel klein beetje geld om hun kinderen daar naar school te doen.
Op deze priveschool wordt er dus ook collegegeld betaald.
Toen we aankwamen werden we super vriendelijk ontvangen en kregen we koffie met een gebakje en water.
De assistent van de directeur vertelde ons dat wij de eerste buitenlandse bezoekers waren. Tijdens ons bezoek liep er dan ook de hele tijd een man mee die foto's maakte van alles.
Deze school heeft ongeveer 1000 leerlingen, van kindergarten t/m grade 12.
In de kindergarten klassen hangt er voor elke deur een kaart met een woord. Dat is het woord dat de kinderen die dag moeten leren. Ze moeten het leren schrijven, de betekenis weten en het in een zin kunnen gebruiken.
In alle klassen die we gezien hebben zaten kinderen aan een tafeltje en waren ze in een werkboekje aan het werken. Ze moesten dingen van het bord overschrijven, zelf een verhaaltje schrijven of waren aan het lezen.
Dit is dus heel anders dan op KIS waar ik nog bijna geen methodeboeken gezien heb.
Wel had deze school een artroom, musicroom, sciencelab, historyclass, bibliotheek en een kleine zaal met diaprojector waar films gedraaid kunnen worden. Ook was er een lokaal waar de jongste kinderen Engels leerden, een lokaal waar leerlingen Chinees konden leren en was er een grote aula waar assembly's plaatsvonden.
Ook was er een STEM lokaal, dit is het lokaal waar wetenschap en technologie gegeven wordt. De kinderen bouwen dingen als windmolens, kleine robots op batterij enz.
Ook hebben ze een Boyscouts klas. Hier leren de kinderen hoe ze in de natuur kunnen overleven.
Toen we vroegen of dit alles ook te zien was op een school van de regering was het antwoord nee. Veel spullen kunnen gekocht worden van het collegegeld dat betaald wordt. Een voorbeeld hiervan was de MI kamer.
Kinderen van grade 1 tt/m 3 gaan hierheen, maken opdrachten en doen spelletjes. De leerkrachten in deze kamer observeren de kinderen en zoeken uit welke van de meervoudige intelligenties het beste bij hen past (Howard Gardner). Als ze hierachter zijn gekomen wordt dit gedeeld met de ouders, en vanaf grade 4 worden er activiteiten en clubs aangeboden die passen bij de meervoudige intelligentie van het kind. In de klas heb ik hier niet zoveel van terug gezien.
Wel zag je op het schoolplein allemaal kaartjes hangen aan de bomen en planten, Hier werd uitgelegd dat de kinderen vanuit de natuur leerden welke planten het waren, waar ze vandaan kwamen en welke vruchten er groeiden.
Dit stond dus eigenlijk haaks op het leren uit de boeken wat we steeds in elke klas zagen.
Ik vond deze school al een heel groot verschil met KIS, het gebouw zelf, de materialen, de inrichting van de klassen. Het was allemaal wat meer verwaarloosd. De verschillende ruimtes en het grote aanbod aan extra activiteiten kwam dan weer wel overeen.
In een school van de regering is het verschil denk ik nog groter. Hier kom je alleen bijna niet binnen.
Na de rondleiding zijn we nog op de foto gegaan met de directeur en de lerares die ons heeft rondgeleid (natuurlijk gemaakt door de fotograaf). Dus misschien komen we nog wel in de Thaise krant ofzo ?
In ieder geval weer een hele ervaring rijker!
Bellydance enzo
Sawat die Kha allemaal,
Dit was alweer mijn één na laatste weekend in Bangkok! Echt de tijd vliegt voorbij. Als ik hier over straat loop lijkt het nog steeds alsof ik hier maar twee dagen ben (al hoef ik bij mijn favo noodlesoep tentje al niet meer te zeggen wat ik wil eten, ze weten het al haha).
Maargoed, dit weekend: donderdag en vrijdag waren vreselijk...
Ja echt, ik was ziek! En niet ziek als in blegh, ik voel me niet zo lekker, laat ik maar thuis blijven.
Nee het was echt: "pff, twee stappen zetten, dat gaat me niet lukken." Gelukkig zit ik niet helemaal alleen in Bangkok, mijn mentor had me op mijn hart gedrukt te bellen als er iets was. En Laura is donderdagavond nog wat bananen komen brengen (Ja, ik voelde me zo slecht dat ik die 200 meter naar het winkeltje nog niet eens voor elkaar kreeg), nadat ze eerst even dacht: "Kan ze dat stukje niet halen?" Maar nadat ze me gezien had, en ze weer op de scooter was gesprongen kreeg ik algauw een appje: "Je ziet er écht slecht uit, ik laat mijn telefoon aanstaan, als er iets is, bel maar!"
Maargoed, vrijdag was het al iets beter, en zaterdag was ik weer ongeveer mezelf.
Gelukkig maar, want we gingen naar de buikdansoptredens van mijn mentor, de kinderen van KIS (en tot mijn verrassing waren er ook nog andere professionele buikdanseressen).
Dit was echt zo leuk om te zien! De kostuums, de verschillende soorten buikdansen (jup er zit verschil in!) Zo zagen we een paar Japanse buikdanseressen, Indische, Thaise en een paar fusion stijlen (waar de muziek van nu bij betrokken wordt). Uiteindelijk echt een culturele avond dus haha.
Er was ook een groepje met kinderen van EY2, dit was zo schattig om te zien! En ook een paar leerkrachten en ouders van kinderen deden mee. Echt knap dat ze dit doen, en durven bij zoveel professionele danseressen. Nicole (mijn mentor) had deze show georganiseerd.
Na de optredens moesten we natuurlijk wel wat gaan drinken (of wat meer). Dit deden we in de Aussibar. En hoe leuk om je collega's zo op een andere manier te leren kennen. Het was net een opstap avondje in Nederland, met dansjes, drankjes en superleuk gezelschap.
Zondag heb ik in Bangkok rondgestruind samen met mijn nichtje en een vriendin van haar (jup ik mocht weer gids zijn). We hebben een echte Thaise massage gehad (ja ik leef nog! Het was een beetje een combinatie van marteling en hemel.... ze weten in ieder geval wat ze doen hier)! Ook hebben we lekker vers fruit gegeten, een blended oreo ice milkshake achtig iets gedronken (CHOCOLAAAA, die had ik echt gemist). En hebben we ons verplaatst met de taxi, de metro, de ferry, de tuktuk en natuurlijk te voet. Dit avondje hebben we afgesloten op Khao san Road, waar we eigenlijk alleen iets gegeten hebben (bedankt hè, jetlag).
Dus ik heb er weer een goede referentie bij, mocht het juf zijn niet lukken (ik hoop toch van wel...!), kan ik in ieder geval gids worden. Dus ga je nog ooit naar Bangkok? En heb je een privégids nodig? Als jij het vliegticket betaalt, ga ik mee haha!
Op naar de laatste 7.... stagedagen, en nog één weekend te gaan, voor mijn avontuur verder gaat in de vorm van het reizen!
La khon Kha,
Sanne
Oudergesprekken, maar dan anders
Sawat die Kha, allemaal,
Deze week heb ik de student led conferences meegemaakt. Dit wil zeggen dat de kinderen voor een dag leerkracht zijn. De ouders en kinderen kunnen zich inschrijven voor een tijdstip van 3 kwartier. Hierin laten de kinderen zien wat ze afgelopen jaar allemaal geleerd hebben. Ook in EY2 hadden we dus een student led conference (vergelijkbaar met een oudergesprek in Nederland). Maar hoe doe je dit nu met kinderen die 4/5 jaar oud zijn, en hoe zien de ouders de ontwikkeling van de kinderen?
Wij als leerkrachten hadden 10 centres bedacht, de kinderen moesten verplicht naar drie van deze centres, en de rest was een keuze. De centres gingen over rekenen, taal (schrijven/lezen), de unit how do we express ourselves en handvaardigheid.
Als de leerlingen binnen kwamen mochten ze een clipboard en een potlood pakken, hierop konden ze afvinken welke centres ze hadden gedaan. De leerlingen hielden deze clipboards bij zich, zij waren namelijk de leerkrachten (bij assessments gebruiken wij als leerkracht ook altijd een clipboard). Ik zal even een korte uitleg geven over elke centre:
- Math games: hier konden ze een spel spelen met hun ouders. De kinderen moesten uitleggen hoe het spel werkte, en konden samen met de ouders spelen. Hier kunnen ouders dus zien hoever de kinderen zijn met getallen en getalbegrip. Ouders kunnen zien dat kinderen leren over de dobbelsteen structuur, kunnen ze 1 t/m 6 in random patronen herkennen. En wie de meeste botten heeft wint, dus de kinderen tellen ook over het 10tal. Ook de interactie met papa en mama laat zien hoever de kinderen gevorderd zijn met hun taal (zinsopbouw, gebruik van woorden , het spel kunnen uitleggen). Normaal wordt er alleen Engels gesproken in de klas. Maar nu mag het ook in de moedertaal.
- Word game BAM: Kinderen leren hier spelenderwijs de letters/sounds of side words. Dit wil zeggen dat er een stapel in het midden legt. Om de beurt pakt ieder een kaartje. Als je het weet mag je het kaartje houden. Pak je het kaartje met BAM moet je al je kaarten onderaan de stapel leggen. Wie de meeste kaartjes heeft wint. Naast het feit dat ouders hier kunnen zien hoeveel letters/woorden de kinderen kennen. Kun je ook letten op het wachten op je beurt, samenwerken, valsspelen, willen winnen etc.
- Unit of inquiry emotions. Met de Ipad verkennen de kinderen de emoties en strategieën om hiermee om te gaan. Samen met de ouders gaan ze hier doorheen. Aan het einde mogen de kinderen een foto maken van de ouder die een emotie nadoet. Dit mogen ze er ook bijschijven. Kinderen laten hier zien wat ze in sociaal-emotioneel opzicht hebben geleerd. Het leren (her)kennen van emoties, en laten zien dat ze weten hoe je hiermee om moet gaan.
- Math: ruimtelijk inzicht met Ipad en tangram. Hier zien de ouders welke vormen de kinderen al kennen. En kunnen ze ook te weten komen hoe het zit met het ruimtelijk inzicht van kinderen.
- portfolio: Hier bekijken de kinderen samen met hun ouders het portfolio. De kinderen vertellen aan de hand hiervan wat ze het hele jaar gedaan/geleerd hebben. De ouders zien dus eigenlijk het leren van het hele jaar. Ook hier kun je weer kijken naar de zinsbouw, kennis van woorden en gedailleerdheid van het verhaal. Het is erg leuk om te zien hoe trots de kinderen vertellen over hun eigen portfolio, en wat ze allemaal gedaan hebben.
- Writing centre: Hier leren de kinderen de ouders schrijven op dezelfde manier als zij leren schrijven. Ook kunnen ze met plastic materiaal letters maken. Ouders zien dus of de kinderen alleen nog hoofdletters gebruiken, of dat ze ook kleine letters gebruiken.
- Reading centre: Hier kunnen de kinderen een boek voorlezen aan de ouders. Ze kunnen kiezen uit hun favoriete boeken of een van de boeken die groepjes kinderen zelf gemaakt hebben. Hoe ver het lezen ontwikkeld is kunnen de ouders hier dus zien.
- Art/expression centre: Hier mogen de kinderen met ecoline crazy haar maken. Als ze dit gedaan hebben moeten ze vertellen waarom ze een blij, boos, verdrietig, enz. gezicht hebben getekend. Dit mogen ze dan opschrijven en komt in hun portfolio. Hier kunnen ouders dus zien hoe de zinsopbouw van de kinderen is, welke letters ze kennen en hoe ze deze schrijven (hoofdletters of ook kleine letters). De kinderen vertellen ondertussen over alle knutselwerkjes die ze dit thema gemaakt hebben.
- Dress-up corner: Hier leren de ouders meer over het thema magie, en de manieren waarop wij ons hebben uitgedrukt deze periode. Dus met zang, dans, toneelspel, poppenspel enz. De ouders spelen samen met het kind in de speelhoek. Dit ook om het belang van spelen weer te benadrukken.
- Reflection centre: De leerlingen mogen een tekening maken van wat ze het leukst vinden in EY2. De ouders krijgen een feedback formulier met de vraag wat ze geleerd hebben over hun kind, wat ze niet verwacht hadden dat hun kind al kon, en andere bijzonderheden. Dit geeft de leerkrachten een inzicht in hoe de ouders de dag ervaren hebben.
Aan het einde hebben ouders dus een goed beeld van de vooruitgang van hun kinderen. Ze hebben niet alleen gezien hoe kinderen bepaalde spelletjes spelen, of welke vaardigheden ze al beschikken, ze hebben gezien hoe de kinderen spreken, of ze bepaalde regels begrijpen, hoe ze reageren in de klas op verschillende situaties enz. De leerkracht heeft niet alleen een droog verhaal verteld, de ouders hebben nu echt een beeld gekregen van deze vaardigheden.
De leerkracht loopt tijdens deze dag rond, sluit bij een bepaald spel of bepaalde activiteit aan bij de ouders en kan kort wat extra informatie geven over het kind, waar de ouders op kunnen letten bij het spelen van het spel, of de fase van ontwikkeling. En als er vragen zijn kunnen deze ook altijd gesteld worden. Als leerkracht is dit dus een goed moment om te observeren en in contact te komen met de ouders.
Kingman-Hoogen (2010) geeft aan dat kinderen veel beter leren als ze zelf verantwoordelijk zijn voor hun proces. Door in EY2 al te beginnen met het geven van deze verantwoordelijkheid (ook al zijn de centres opgezet door de leerkrachten), kun je steeds verder uitbouwen. In grade 4 en 5 worden de conferences echt geleid door de leerlingen, en hoeft er bijna geen leerkracht meer bij te zijn. Verder voegen Merrell & Gimpel (1998) hieraan toe dat het belangrijk is om kinderen succeservaringen op te laten doen in het leerproces. En wat voor succesgevoel is het nu als jij je ouders zelf kunt laten zien wat je allemaal geleerd hebt in de klas! De trotse, lachende gezichten van ouders, kinderen maar ook vooral van leerkrachten, zal ik niet snel vergeten!
Ik heb heel erg genoten van deze dag. Ik heb gezien hoe portfolio's ingezet worden, hoe de kinderen zelf kunnen vertellen over hun ervaringen op school, wat ze geleerd hebben, en wat ze dagelijks doen. Als leerkracht kun je uit zo'n dag ook weer extra observeren. Kunnen kinderen uitleggen wat ze doen, waarom ze het doen?, of vinden ze het nog spannend?
Dit is zeker iets om over na te denken, en misschien wel mee te nemen naar Nederland. In plaats van oudergesprekken waar de leerkracht alleen maar praat, gaan we oudergesprekken voeren waar de leerling aan het woord is! Ik zie het na deze ervaring helemaal zitten!
La khon Kha,
Sanne
Literatuur:
Kingman - Hoogen, van den, F. (2010). Kinderen beter leren communiceren, therapieprogramma voor communicatieve functies. Antwerpen-Apeldoorn: Garant.
Merrell, K.W., & Gimpel, G.A. (1998). Social skills of children and adolescents: Conceptualization, assessm ent, treatment. Mahwah, NJ: Erlbaum.
En toen was ik opeens gids
Sawat die Kha, allemaal,
Het weekend zit er alweer op, en ik ben weer druk bezig op stage. Maar toch even een update van mijn weekend.
Donderdagavond was de laatste avond in Bangkok voor pap en mam (jammerr....), samen hebben we de avondfietstocht door Bangkok gedaan. Dit was super leuk! We zagen de flower market, Wat Pho en Wat Arun by night en Chinatown in het donker. Bij Wat Pho wilde ik graag een foto met de verlichte pilaar achter mij. Helaas begreep pap niet precies hoe de foto gemaakt moest worden, de gids gelukkig wel! De anderen keken vol hilariteit toe hoe het eraan toe ging. Hij ging namelijk op de grond liggen, vertelde me dat ik een paar stappen naar voren en de zijkant moest maken, en voila: DE perfecte foto (dat zei ik in ieder geval tegen hem haha, ik durfde niks anders te zeggen) (of de foto ook echt perfect was? Kijk zelf maar even haha).
Maar helaas was het vrijdag de dag dat pap en mam weer naar huis gingen. Jammer, maar we hebben echt een super gezellige tijd gehad samen. En zij een hele mooie reis geloof ik.
Vrijdagavond ben ik met Laura en Eva naar de Skybar gegaan. Wat een super mooi uitzicht heb je daar zeg! Vooral 's avonds als het donker wordt en de lampjes aangaan. We hebben één drankje gedronken, waar we ongeveer 3 uur mee gedaan hebben (het is wel echt héél duur), en we hebben een snackje gekregen: bananenchips met paprikapoeder (smaakte naar paprikachips), pompoenchips en wasabinootjes (die waren PITTIG!).
Zaterdag was het mijn beurt om voor gids te spelen. Een collegaatje en een vriendin van haren waren namelijk gearriveerd in Bangkok. Ik heb ze eerst meegenomen naar Chatuchak, waar ze net als ik verbaasd waren om te zien hoe goedkoop het is, hoe erg je op die markt kunt verdwalen, en hoe warm het is (vooral nadat het heeft geregend #vochtig). We hebben wat leuke dingen gekocht. En toen was het natuurlijk tijd om ze dé straat van Bangkok te laten zien, namelijk Khoa San Road. We namen natuurlijk de TukTuk waar je natuurlijk altijd moet afdingen (dat waren mijn vriendinnetjes de dag ervoor vergeten...) dus ze kwamen erachter dat ze taxi's hadden kunnen nemen voor dat geld. Maargoed, we hebben super lekker gegeten, ik heb verteld over mijn stage, de lekkere gerechten, ze het kleine beetje Thais dat ik ken geleerd (hallo, dag, dankjewel en GEEN rare kruidenmengsel van citroengras en koriander). En toen hebben we ons even begeven op die drukke straat. Het was leuk om te zien dat zij dezelfde dingen meemaakten en zagen, als die ik de eerste keer meemaakte.
Ik werd ook weer bijgepraat over alle ins en outs in Nederland. Dan merk je toch wel dat daar de tijd ook verder gaat, en dat je best wel wat mist.
Zondag heb ik heerlijk bij Laura en Eva in de zon gelegen. Hebben we de Thaise bakker Bart gevonden (echt super lekkere broodjes, doughnuts, gebakjes enz.) waar we dus echt nog een keer naartoe moeten. En hebben we lekker gegeten bij het straattentje waar ze ons onderhand wel kennen.
Een rustig weekendje maar wel heel leuk! Vooral omdat ik nu eens de gids mocht zijn in Bangkok, in plaats van de toerist!
En ohjaa! Zondagmorgen (voor jullie dus zaterdagnacht) heb ik nog even een feestje gevierd in de brouwer met Sandra en Bianca! Ik vond dat echt top meiden! Net alsof ik er weer even bij was, maar dan via whatsapp bellen haha. De mensen daar vonden het ook super grappig, want ik heb opeens allemaal nieuwe vrienden die het cool vonden dat ik in Thailand was.
La Khon Kha,
Sanne
Meet the headmaster
Sawat die Kha, allemaal,
Afgelopen week heb Laura, Eva en ik een meeting gehad met de directrice van de school. We wilden graag sommige dingen met haar bespreken. Zoals de problemen die ze misschien ervaren in de wijk, de visie van de school en hoe ze deze steeds blijven aanpassen/verbeteren en natuurlijk het 'gebrek' aan consequenties wanneer kinderen iets doen wat bijvoorbeeld niet mag. Ik moet wel zeggen dat dit gesprek erg verhelderend is geweest! Daarom zal ik jullie kort meenemen in wat ik geleerd heb.
Voor ons stageverslag moeten we ons verdiepen in een probleem dat de school heeft met betrekking tot de omgeving/wijk. Toen we Ms. June hiernaar vroegen bleek dat er eigenlijk niet echt problemen waren (om bij de school te komen moet je langs de beveiligers, en KIS ligt in de wijk waar veel leerkrachten en leerlingen omheen wonen). Wat wel heel interessant was, en waar ik eigenlijk verder helemaal niet over nagedacht heb, is dat Thailand nog steeds geen regering heeft. Het leger heeft nu de macht overgenomen: "De legerleider liet weten dat het leger de rust in het land zal herstellen en politieke hervormingen zal doorvoeren" (nu.nl, 2018). Dit betekent dat het leger momenteel de macht heeft, en dat alles wat het leger zegt ook uitgevoerd moet worden. Voor de school betekent dit dat zij zich ze komende tijd 'gedeist' zullen houden. Want als het leger niks over je hoort, gebeurt er ook niks. In het straatbeeld in Bangkok zijn niet veel veranderingen te merken. Maar ik had er eigenlijk zelf niet over nagedacht dat ik nu in een land ben, waar geen democratie is. Ik vraag me af of er een groot verschil is voor de 'gewone' Thai, in hun dagelijkse leven. Ook als school lijkt het me raar. De mogelijkheid bestaat namelijk dat het leger volgende week zegt dat de school dicht moet. En dit gebeurt dan ook gewoon. Zoiets kan ik me niet goed voorstellen.
Zoals ik al zei is er verder niet veel van te merken op straat, maar het zorgt bij mezelf wel voor extra bewustzijn.
Een ander punt dat we besproken hebben gaat over de missie en visie van KIS.
Zij willen namelijk kinderen de maatschappij in sturen die kennis hebben, geïnspireerd zijn en levenslang willen blijven leren (KIS, 2018). Om dit te bereiken vindt de school dat leerkrachten zich ook moeten blijven ontwikkelen. Daarom moeten zij zelf ook doelen opstellen, en op een interne website bewijs van deze doelen plaatsen. De doelen worden door de leerkracht opgesteld, en in gesprek met de directrice soms aangepast of verscherpt. Elke dag zijn er dus leerkrachten die bewijs online zetten, en hierop reflecteren. Ms. June reageert elke avond op deze berichten. Ook komt zij eens in de zoveel tijd een observatie doen, en wordt er feedback gegeven aan de hand van de doelen. De leerkrachten kunnen alleen hun eigen posts zien. Dit omdat reflecteren dan openhartiger kan. Je hoeft niet al je collega's te laten weten dat je bijvoorbeeld niet tevreden was met een les. Als er iets heel inspirerends gepost wordt, wordt er gevraagd of het bericht openbaar gezet mag worden, zo leren leerkrachten evengoed van elkaar.
Wat de leerlingen betreft, zij krijgen een grote verantwoordelijkheid. En de taak van Ms. June is volgens haar "It's my responsibility to teach the teachers how to let go of their control." Daarom zul je in de klassen vaak zien dat kinderen blijven praten terwijl de leerkracht bijvoorbeeld uitleg geeft. Dit komt omdat de beste ideeën vaak ontstaan in discussie of gesprek. Dit kun je als leerkracht niet altijd sturen. Er moet natuurlijk wel een balans gevonden worden. Luisteren doe je uit respect, niet omdat het je opgedragen wordt is de achterliggende gedachte hier op KIS. Natuurlijk komt het wel eens voor dat kinderen echt te ver gaan, maar deze problemen worden vaak opgelost met Ms. June. De kinderen moeten dan zelf aangeven wat er is gebeurd, waarom het is gebeurd en hoe ze denken dat ze het kunnen oplossen of wat de consequentie zal zijn. Alles staat dus eigenlijk in het teken van strategieën aanleren die de kinderen daarna steeds zelf kunnen blijven gebruiken.
In het begin vonden Laura, Eva en ik het moeilijk om te zien wat consequenties van gedrag waren, maar dit wordt dus vaker buiten de klas opgelost. Een mogelijke straf is bijvoorbeeld het niet meer mee mogen spelen in wedstrijden van de sports teams. Als je hier lid van bent, ben je een 'visitekaartje' van KIS, en met het getoonde gedrag kun je dat bijvoorbeeld niet meer zijn.
Ook heeft het ons de ogen geopend over het rumoer in de klas. Er zit dus een reden achter. Kinderen mogen praten en hun ideeën uiten, omdat de leerkracht deze nodig heeft om de lesstof te bepalen, en kinderen te leren om kritisch te denken. Alkema et all (2009) zegt hierover dat het belangrijk is om kinderen strategieën aan te leren die ze hun hele leven lang kunnen gebruiken om te blijven leren. Je leert dus eigenlijk leren.
Wat in eerste instantie dus een onverschilligheid leek vanuit de leerkrachten, is dus eigenlijk een bewuste keuze naar aanleiding van de visie. Kinderen leren leren en verantwoordelijkheid dragen! Wat is er eigenlijk mooier dan dat?
Ik blijf jullie natuurlijk op de hoogte houden!
La khon Kha,
Sanne
Bronnen:
Alkema, E., Dam, van E., Kuipers, J., Lindhout, C. & Tjerkstra, W. (2009). Meer dan onderwijs. Theorie en praktijk van het onderwijs in de basisschool. Assen: Van Gorcum.
KIS (z.d.). The International Baccalaureate in Bangkok. Geraadpleegd op 11 mei 2018, van https://www.kis.ac.th/the-international-baccalaureate-best-in-bangkok
Nu.nl (z.d.). Leger neemt macht over in Thailand. Geraadpleegd op 23 mei 2018, van https://www.nu.nl/buitenland/3782473/leger-neemt-macht-in-thailand.html
#demarktwilonsniet
Sawat die Kha, allemaal,
Vrijdag was het dan zover. Ik mocht een weekendje logeren bij Laura (Eva was namelijk een weekendje weg). Ik had me al verheugd op het zwembad en alle potjes skipbo die we gingen spelen.
Vrijdag was de dag dat we nog eens Bangkok wilden ontdekken. Dus 's morgens om half 9 (op mijn vrije dag ja...) stond ik paraat om de markt van Chatuchak te gaan ontdekken. Na een ritje met de metro stapten we uit, liepen we ongeveer 100 meter.... en bleek dat het een weekendmarkt was, en dus pas vrijdagavond en zaterdag en zondag de hele dag open was. Beetje jammer... Dan maar even het park bezoeken, waar we eekhoorntjes gespot hebben!
Dan weer op naar de metro, helemaal naar de andere kant naar Lumphini Park. Toen we uitstapten regende het helaas (ofja helaas, we zijn maar gestopt bij de starbucks), en na de regen gingen we op naar het park. De lucht was nog vrij bewolkt, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik zag in eerste instantie vrij weinig, maar Laura, die blijkbaar vrij scherpe ogen heeft, schrok zich op een gegeven moment een ongeluk! En ik schrok van haar (bedankt hé, voor die blauwe plekken op mijn arm ;))We zagen namelijk om de 10 meter wel een varaan (of was het een krokodil Laura?). Sommige waren echt mega groot.
Super cool om die zomaar in een park rond te zien lopen. Maar omdat de lucht bleef dreigen besloten we maar eerst naar de shoppingcentrums te gaan (die zijn overdekt, en megagroot bleek). Na hier een tijdje rond te lopen, en te verdwalen besloten we te lunchen bij het Hard Rock Café. Hier was een onverwachte bezoeker, namelijk meneer Kakkerlak van een van mijn eerste verhalen. Hij liep langs ons tafeltje over de vensterbank en kwam steeds dichterbij (ik denk dat hij wilde knuffelen), maar ik besloot toch maar even op te staan (vrij abrupt aan het gezicht van Laura en de andere gasten te zien) en de kakkerlak weg te jagen. Na een super lekkere lunch besloten we dit deel van Bangkok maar eens te voet te ontdekken. We liepen over de drukke straten over een voetgangersbrug en staken de drukste weg die ik ooit heb gezien over, om weer naar een marktje te lopen
(deze bleek uiteindelijk alleen in de avonden open te zijn #beetjejammer #demarktwilonsniet). Dan maar weer terug naar Lumphini Park, waar nu minder varanen te zien waren, maar waar we wel met een waterfiets over het meertje konden fietsen (Ik dacht even dat ik in CenterParks was i.p.v. in Bangkok). Dit was erg grappig, aangezien we tussen de varanen fietsten hè Laura (ik heb gelachen haha, laten we het daar op houden).
's Avonds brachten we weer een kort bezoekje aan Khoa San Road, waar we allebei een jurk hebben gescoord. Bij het tentje waar we gingen eten had ik opeens een kleine vriend erbij (nee, niet alweer meneer kakkerlak... deze keer was het Sjakie Salamander). Hij heeft bijna de hele avond bij ons aan tafel gezeten terwijl we skipbo speelden.
Zaterdag konden we wel naar Chatuchak! En wat was die markt enorm, en een chaos, en verdwaalwaardig... Om de 10 meter kon je een ander gangetje in, en alle spullen die er lagen leken zoveel op elkaar, dat ik niet weet of we steeds dezelfde gangen gezien hebben, of steeds een andere. Ondertussen begon het ook nog eens mega hard te regenen en te onweren (in de kleine gangetjes was het gelukkig overdekt)... Maar toen het tijd was voor lunch vonden we een plekje met superlekkere smoothies, en loempia's!! Jummieee... We besloten dat we hier nog eens terug moesten komen (als we het terug kunnen vinden).
's Middags was het heeerlijk weer om aan het zwembad te liggen. En toen we klaar waren met zonnen, en wilden gaan zwemmen, kwamen er een stuk of 10 aziaten (japanners, koreanen geen idee haha) die het zwembad in beslag namen... beetje jammer weer. Maar gelukkig mochten we toch een paar baantjes zwemmen van ze.
's Avonds gingen we naar de Train night market (waarom train? Geen idee, er ligt geen trein in de buurt...) om lekker te eten en wat te drinken. Enkele avonden hiervoor hadden we het tentje Holy Shrimps al gezien, en hier gingen we dan ook eten. We kregen de garnalen zo uit een zak op onze tafel gestrooid, hoe vet! Het was ook super lekker. De Thai hebben wel een gezegde 'Chai Yen Yen' dit betekent rustig aan of alles komt goed. Wij hadden een van de laatste tafeltjes, en langzaamaan ontstond er achter ons een rij van mensen die 'rustig' aan het wachten waren om ook te kunnen eten bij Holy Shrimps. Toen we wilden betalen deed de ober het ook rustig aan (tot ergernis van mijn tafelgenoot ;)). Wij zouden denken, er staan zoveel mensen te wachten, schiet een beetje op... Maar hier is dat niet nodig, rustig aan en alles komt goed! Dat is soms wel even wennen. Ook als je over de markt loopt en de mensen voor je bij elk kraampje 'Rustig aan' alles bekijken.
Nadat we nog eens over de markt hadden gelopen, en een leuke tas wilden kopen (waar de marktkraameigenaar veel te veel geld voor vroeg) hadden we een oplossing nodig. Laura vroeg een jongen van de lokale bevolking of hij eens wilde vragen hoeveel de tas kostte, dit bleek 10 baht minder te zijn (niet zoveel dus). Maar nadat hij zelf ook slippers wilde kopen (ik vraag me nog steeds een beetje af of hij dit echt wilde, of omdat hij het deed om korting te regelen voor ons) kreeg hij de tas mee voor 250 bath (40 baht korting dus). Toen we hem wat wilden geven voor zijn dank en hulp nam hij dit absoluut niet aan. Dit heeft ook weer te maken met de Thaise cultuur. Goed zijn voor anderen en daar een goed gevoel van krijgen is belangrijk in de Thaise cultuur, en met name het Boeddhisme. Echt tof dat de lokale bevolking je zo wilt helpen!
Al met al, weer een super leuk weekend, waarin ik weer heel veel van Bangkok heb mogen ontdekken en meemaken!
En wat ik me tijdens het typen van dit blog ook realiseerde, ik ben al over de helft van mijn stage! En al een maand hier! Wat vliegt de tijd zeg, dit had ik niet eens in de gaten....
Zoals altijd tot snel en
La Khon Kha,
Sanne
Kleuters leren lezen en schrijven?
Jeetje, wat vliegt de tijd voorbij. Week 4 van mijn stage zit er alweer op. En elke week ontdek ik weer nieuwe dingen. Sommige waar ik het niet zo mee eens ben, maar heel veel waar ik het wel mee eens ben. In dit blog zal ik wat vertellen over beiden.
Ik begin natuurlijk met al het positieve van deze week. De twee leraressen van deze klassen zoomen erg in op het leren lezen/schrijven, maar dit gebeurt niet op een saaie manier. De ene keer mogen de kinderen zelf een tekening maken en erbij schrijven, de andere keer maken ze samen een boek, weer een andere keer wordt er vol emotie een verhaal verteld, en je kunt natuurlijk ook het verhaal uit het boek naspelen. Elke dag hoor ik wel een verhaal voorgelezen worden, of lees ik er zelf een voor. De keuze is ook echt groot. Maar ik wil even ingaan op het zelf maken van een boek.
In kleine groepjes gaan kinderen met de leerkracht mee. Er wordt gepraat over deze 'unit' oftewel 'how do we express ourselves?' Samen wordt er gezocht naar een idee voor een boek. Één groepje bedacht dat het leuk zou zijn om te laten zien hoe jij jezelf kunt uitdrukken, en het daarna allemaal te doen. Samen met de leerkracht werden rond de hele school foto's gemaakt (zie hieronder). Weer terug in de klas werd er gekeken welke tekst bij de foto's moest komen. De boeken werden uitgeprint en ingebonden, en liggen nu in de klas, voor iedereen om te lezen. En wat bevordert het leesplezier nu meer, dan een boek lezen dat je zelf gemaakt hebt, en waar je zelf ook nog eens in staat! Kleef en Tomesen (2008) geven aan dat kinderen het snelste leren in betekenisvolle contexten. Ook geven zij aan dat het leesplezier één van de belangrijkste voorspellers is voor het ontwikkelen van het begrijpend lezen. Als je bovenstaand voorbeeld leest, kun je denk ik wel zien dat deze twee stellingen zeker behaald worden!
Een andere manier waarop lezen interessant wordt gemaakt is de story time op maandag en dinsdag. Als de leerlingen zelf een boek voor willen lezen mogen ze dit aangeven en wordt er op maandag- of dinsdagochtend tijd gemaakt. De kinderen gaan elke week naar de bibliotheek in school (zie de foto's), en mogen hier twee boeken uitzoeken, deze lezen ze thuis.
Een van de leerlingen (die nog niet zo lang geleden op KIS is gekomen, en moeite heeft met Engels) had een van deze boeken thuis geoefend, en wilde deze voorlezen. Het was zo mooi om te zien hoe trots ze zelf was, maar nog mooier om te zien hoe trots haar klasgenoten waren, en hoe graag zij zelf ook een verhaal wilden gaan voorlezen aan de klas! Door zelf ervaringen op te doen met "voorlezen" en het plezier van de andere kinderen zien wordt het eigen leesplezier ook vergroot.
Wat ik af en toe wel moeilijk vind, is om de vertaling te maken naar het onderwijs in Nederland. Deze ouders betalen veel geld om hun kinderen hier op school te laten leren, en er is dan ook veel geld om leerkrachten en materialen in te zetten. Zo zijn in EY2 (twee klassen van 20 die vaak samen zitten) 2 leerkrachten aanwezig en 3 onderwijsassistenten. KIS (z.d.) geeft ook aan dat ze een ratio van 1 leerkracht/assisstent op 5 kinderen nastreven. Hierdoor ontstaat er ook veel tijd om alle kinderen in groepjes les te geven en aan te sturen op hun geletterdheid. In Nederland is dit niet haalbaar. Dus zijn sommige projecten, denk ik, ook niet haalbaar. Hoe kan ik er in mijn klas later voor zorgen dat al het goede dat ik hier zie, ook plaats kan vinden? Hier ben ik nog steeds over na aan het denken.
En er is iets dat ik vaker meemaak, maar waar ik niet zo goed raad mee weet. In Nederland leren de kinderen vanaf groep 1 dat ze niet door de meester/juf heen mogen praten, en dat ze hun vinger op moeten steken. Als de hele klas hier goed aan denkt mogen ze bijv. een keer extra zelf kiezen waar ze mee willen spelen i.p.v. een 'moet-werkje' of ze krijgen straf als ze er (te vaak) niet aan denken. In EY2 wordt er wel altijd iets van gezegd, en wordt er ook verteld waarom het storend is, maar wordt er vaak geen consequentie aan geplakt. Dit vind ik lastig, misschien alleen omdat ik anders gewend ben, maar misschien ook wel omdat ik merk dat het voor de kinderen niet duidelijk is wat er gebeurd als ze zich niet aan de afspraak houden. Kohnstamm (2009) geeft namelijk aan dat het voor jonge kinderen belangrijk is om consequent gedrag te laten zien. Zo leren zij wat er van hen verwacht wordt, en blijf je zelf als leerkracht voorspelbaar. Hierdoor voelen zij zich veilig in hun omgeving.
Ik merk niet dat de kinderen zich onveilig voelen, maar ik merk wel dat ik zelf af en toe handelingsverlegen wordt, als ik niet weet wat ik kan doen als kinderen blijven praten. Gelukkig hadden Laura en Eva hetzelfde ervaren, en heeft Laura komende dinsdag een gesprek met de directrice geregeld. Misschien kunnen we haar vragen waarom er geen consequenties zijn, of erachter komen dat deze er wel zijn, maar dat ik ze over het hoofd gezien heb.
KIS (z.d.). The International Baccalaureate in Bangkok. Geraadpleegd op 11 mei 2018, van https://www.kis.ac.th/the-international-baccalaureate-best-in-bangkok
Kleef, van M. & Tomesen, M. (2008). Werken aan taalbewustzijn : prototype voor het stimuleren van fonologisch bewustzijn in betekenisvolle contexten. Nijmegen: Expertisecentrum Nederlands.
Kohnstamm, R. (2009). Kleine ontwikkelingspsychologie 1: Het jonge kind. Houten: Springer Uitgeverij