Sawat die Kha, allemaal,

Afgelopen week heb Laura, Eva en ik een meeting gehad met de directrice van de school. We wilden graag sommige dingen met haar bespreken. Zoals de problemen die ze misschien ervaren in de wijk, de visie van de school en hoe ze deze steeds blijven aanpassen/verbeteren en natuurlijk het 'gebrek' aan consequenties wanneer kinderen iets doen wat bijvoorbeeld niet mag. Ik moet wel zeggen dat dit gesprek erg verhelderend is geweest! Daarom zal ik jullie kort meenemen in wat ik geleerd heb.

Voor ons stageverslag moeten we ons verdiepen in een probleem dat de school heeft met betrekking tot de omgeving/wijk. Toen we Ms. June hiernaar vroegen bleek dat er eigenlijk niet echt problemen waren (om bij de school te komen moet je langs de beveiligers, en KIS ligt in de wijk waar veel leerkrachten en leerlingen omheen wonen). Wat wel heel interessant was, en waar ik eigenlijk verder helemaal niet over nagedacht heb, is dat Thailand nog steeds geen regering heeft. Het leger heeft nu de macht overgenomen: "De legerleider liet weten dat het leger de rust in het land zal herstellen en politieke hervormingen zal doorvoeren" (nu.nl, 2018). Dit betekent dat het leger momenteel de macht heeft, en dat alles wat het leger zegt ook uitgevoerd moet worden. Voor de school betekent dit dat zij zich ze komende tijd 'gedeist' zullen houden. Want als het leger niks over je hoort, gebeurt er ook niks. In het straatbeeld in Bangkok zijn niet veel veranderingen te merken. Maar ik had er eigenlijk zelf niet over nagedacht dat ik nu in een land ben, waar geen democratie is. Ik vraag me af of er een groot verschil is voor de 'gewone' Thai, in hun dagelijkse leven. Ook als school lijkt het me raar. De mogelijkheid bestaat namelijk dat het leger volgende week zegt dat de school dicht moet. En dit gebeurt dan ook gewoon. Zoiets kan ik me niet goed voorstellen.

Zoals ik al zei is er verder niet veel van te merken op straat, maar het zorgt bij mezelf wel voor extra bewustzijn.

Een ander punt dat we besproken hebben gaat over de missie en visie van KIS.

Zij willen namelijk kinderen de maatschappij in sturen die kennis hebben, geïnspireerd zijn en levenslang willen blijven leren (KIS, 2018). Om dit te bereiken vindt de school dat leerkrachten zich ook moeten blijven ontwikkelen. Daarom moeten zij zelf ook doelen opstellen, en op een interne website bewijs van deze doelen plaatsen. De doelen worden door de leerkracht opgesteld, en in gesprek met de directrice soms aangepast of verscherpt. Elke dag zijn er dus leerkrachten die bewijs online zetten, en hierop reflecteren. Ms. June reageert elke avond op deze berichten. Ook komt zij eens in de zoveel tijd een observatie doen, en wordt er feedback gegeven aan de hand van de doelen. De leerkrachten kunnen alleen hun eigen posts zien. Dit omdat reflecteren dan openhartiger kan. Je hoeft niet al je collega's te laten weten dat je bijvoorbeeld niet tevreden was met een les. Als er iets heel inspirerends gepost wordt, wordt er gevraagd of het bericht openbaar gezet mag worden, zo leren leerkrachten evengoed van elkaar.

Wat de leerlingen betreft, zij krijgen een grote verantwoordelijkheid. En de taak van Ms. June is volgens haar "It's my responsibility to teach the teachers how to let go of their control." Daarom zul je in de klassen vaak zien dat kinderen blijven praten terwijl de leerkracht bijvoorbeeld uitleg geeft. Dit komt omdat de beste ideeën vaak ontstaan in discussie of gesprek. Dit kun je als leerkracht niet altijd sturen. Er moet natuurlijk wel een balans gevonden worden. Luisteren doe je uit respect, niet omdat het je opgedragen wordt is de achterliggende gedachte hier op KIS. Natuurlijk komt het wel eens voor dat kinderen echt te ver gaan, maar deze problemen worden vaak opgelost met Ms. June. De kinderen moeten dan zelf aangeven wat er is gebeurd, waarom het is gebeurd en hoe ze denken dat ze het kunnen oplossen of wat de consequentie zal zijn. Alles staat dus eigenlijk in het teken van strategieën aanleren die de kinderen daarna steeds zelf kunnen blijven gebruiken.

In het begin vonden Laura, Eva en ik het moeilijk om te zien wat consequenties van gedrag waren, maar dit wordt dus vaker buiten de klas opgelost. Een mogelijke straf is bijvoorbeeld het niet meer mee mogen spelen in wedstrijden van de sports teams. Als je hier lid van bent, ben je een 'visitekaartje' van KIS, en met het getoonde gedrag kun je dat bijvoorbeeld niet meer zijn.

Ook heeft het ons de ogen geopend over het rumoer in de klas. Er zit dus een reden achter. Kinderen mogen praten en hun ideeën uiten, omdat de leerkracht deze nodig heeft om de lesstof te bepalen, en kinderen te leren om kritisch te denken. Alkema et all (2009) zegt hierover dat het belangrijk is om kinderen strategieën aan te leren die ze hun hele leven lang kunnen gebruiken om te blijven leren. Je leert dus eigenlijk leren.

Wat in eerste instantie dus een onverschilligheid leek vanuit de leerkrachten, is dus eigenlijk een bewuste keuze naar aanleiding van de visie. Kinderen leren leren en verantwoordelijkheid dragen! Wat is er eigenlijk mooier dan dat?

Ik blijf jullie natuurlijk op de hoogte houden!

La khon Kha,

Sanne

Bronnen:

Alkema, E., Dam, van E., Kuipers, J., Lindhout, C. & Tjerkstra, W. (2009). Meer dan onderwijs. Theorie en praktijk van het onderwijs in de basisschool. Assen: Van Gorcum.

KIS (z.d.). The International Baccalaureate in Bangkok. Geraadpleegd op 11 mei 2018, van https://www.kis.ac.th/the-international-baccalaureate-best-in-bangkok

Nu.nl (z.d.). Leger neemt macht over in Thailand. Geraadpleegd op 23 mei 2018, van https://www.nu.nl/buitenland/3782473/leger-neemt-macht-in-thailand.html