Sawat die Kha, allemaal,

Zo week drie als juf in Thailand zit er alweer op!
Eerst wil ik jullie kort iets vertellen over het swimming gala, waar ik vorige week naar uit keek. De kinderen van EY1 en EY2 kregen de kans om aan ouders te laten zien hoeveel ze geleerd hadden in de afgelopen tijd. Elke leerling mocht eerst een baantje zwemmen, en hierna was het tijd voor een estafette. Nadat de ouders ook een estafette hadden gedaan was er tijd voor de ouders om met hun kind te zwemmen. Het eerste dat gezegd moet worden is dat bijna alle kinderen al kunnen zwemmen zonder bandjes (ze zijn 4/5 jaar oud!). Het tweede is dat ik het zo mooi vind dat er onder schooltijd tijd is voor ouder en kind om even quality tijd samen te hebben. De stralende gezichten van de kinderen (en ouders) verzekerden me ervan dat deze tijd prima gespendeerd was. Ook verbaasde het me hoeveel ouders er waren. Er was 1 leerling waarvan de ouders er niet waren. Van alle andere 38 kinderen was er minimaal één ouder. Zelf heb ik ook mee gezwommen, wat super leuk was natuurlijk ( alleen moest ik mijn kleren aanhouden, want een bikini is een no-go).
Verder heb ik de hele week door een groepje kinderen begeleid dat leerde lezen (ja bijna alle kinderen kunnen al alle letters benoemen met hun klank erbij). We deden een soort ganzenbord maar dan met letters. Want er wordt hier zoveel mogelijk geleerd via spel. Ook heb ik me steeds bezig gehouden met mijn muziekcentre. De kinderen waren erg enthousiast en volgende week gaan we het lied gebruiken om de ochtend te starten! Spannend...
Alsof dat nog niet genoeg verhalen waren, hebben Laura, Eva en ik gisteren een drankje gedronken en wat gegeten met verschillende collega's. Hier hadden we de kans om ze beter te leren kennen, maar ook om nog wat meer te weten te komen over de school!
We hadden het namelijk over het tekort aan leraren in Nederland, en dat je hier, als je vertelt dat je leerkracht bent, opeens veel respect krijgt. Een van de leerkrachten die hier al 20 jaar woont zei dat het vaak een soort 'nep' respect is. De Thai denken dat ze nog 50 jaar terug in de tijd leven, in kleine dorpjes, waar ze geleerd werden respect te hebben voor ouderen en leerkrachten (leerkrachten waren toen vaak monnik). Dus nu leven ze eigenlijk alleen een aangeleerde regel na. Raar eigenlijk als je erover nadenkt. Door de traditie wordt je gezien als 'monnik' en krijg je respect.
Verder hadden we het nog over de teamspirit die we op school voelen. De collega's gaven aan dat het erg belangrijk was om een gezamenlijke visie te hebben, maar ook een directeur/directrice die durft actie te ondernemen. Zo worden niet alle kinderen toegelaten. Dit heeft niks te maken met het kind, maar alles met de ouders. Als zij erg prestatiegericht zijn, wordt hem verteld dat KIS niet de juiste school is voor hen. Zo kun je je visie dus ook geen uitvoer blijven brengen. Het vergt wel een sterk persoon om dit voor elkaar te krijgen denk ik (je moet veel (rijke) ouders te woord staan en het hoofd bieden).
De afsluiting van deze week was het bezoek aan de exhibition van grade 5. In groepen hebben zij de laatste weken gewerkt aan verschillende projecten. Hierin laten zij zien wat ze in al hun tijd in het PYP system geleerd hebben (Laura weet hier veel meer van dan ik, dus als je meer wilt weten, vraag het aan haar). Hele klaslokalen waren volgehangen met projecten/posters/beamers/onderzoekjes/spelletjes en nog veel meer. Het zag er indrukwekkend uit. En als je de leerlingen hoorde praten merkte je hoeveel tijd en aandacht aan de projecten was besteed. De onderwerpen waren allemaal gerelateerd aan problemen rond milieu/mensenrechten/dierenrechten. En er werd ook verteld wat de kinderen hadden gedaan rondom 'taking action'.

Gelukkig is het leven in Bangkok niet alleen maar school en stage. Want afgelopen weekend waren pap en mam weer even in de stad. Samen zijn we de echte toerist gaan uithangen. We zijn namelijk bij de reclining Buddha geweest, het paleis van de koning, en we hebben Chinatown bezocht in... Jawel een Tuktuk. Super grappig om eens mee te maken. Wel is het zo dat deze kruising tussen auto en scooter ENORM veel lawaai maken (ze hebben de motor van een vrachtwagen) en erg duur zijn in de aanschaf (1 miljoen bath)... Ze worden dan ook alleen gebruikt door toeristen. Het paleis was super mooi om te zien! Mam en ik hadden eraan gedacht om een lange broek en een vestje mee te nemen. Pap had daarentegen geen lange broek bij zich... Dat was een beetje jammer voor hem (en gelukkig voor mij) want toen moesten we er voor het paleis nog een kopen. Je mocht daar namelijk niet met een korte broek of blote schouders naar binnen. Ik mocht een nieuwe omslagdoek uitzoeken terwijl pap mijn broek aan mocht (Zie de foto's: jawel hoor, cliché toerist haha). Het was wel erg indrukwekkend om te zien. De hitte, de duizenden japanners met hun fototoestellen wegdenkend was het super! Toen we weer van het terrein af waren en zo snel mogelijk onze warme kleren hadden uitgetrokken hadden we trek in een heerlijke verse ananasversnapering!

's Avonds hebben we nog op zijn thais gegourmet! Super spannend, we snapten eerst namelijk niet helemaal hoe het werkte. Maar met papa's bbq skills is het toch gelukt. Ik heb er onder andere garnalen, krab, verschillende soorten vlees (geen idee wat voor), champignons, taugé, mais, inktvis (heb ik niet geprobeerd, pap en mam wel) en nog veel meer gegeten. Ook het drinken mocht je zelf pakken. Ik zag een mooie groene fles staan en dacht, oeh lekker.. seven up! Helaas bleek de drank groen te zijn en niet de fles. Het was drinken dat smaakte naar de groene zure matjes... niet voor herhaling vatbaar.

Komend weekend ga ik lekker genieten van het zwembad bij Laura en Eva! Even rustig aan doen dus! Zoals altijd ik houd jullie op de hoogte!

La Khon Ka,

Sanne