Sawat die Kha, allemaal,

Vrijdag was het dan zover. Ik mocht een weekendje logeren bij Laura (Eva was namelijk een weekendje weg). Ik had me al verheugd op het zwembad en alle potjes skipbo die we gingen spelen.

Vrijdag was de dag dat we nog eens Bangkok wilden ontdekken. Dus 's morgens om half 9 (op mijn vrije dag ja...) stond ik paraat om de markt van Chatuchak te gaan ontdekken. Na een ritje met de metro stapten we uit, liepen we ongeveer 100 meter.... en bleek dat het een weekendmarkt was, en dus pas vrijdagavond en zaterdag en zondag de hele dag open was. Beetje jammer... Dan maar even het park bezoeken, waar we eekhoorntjes gespot hebben!

Dan weer op naar de metro, helemaal naar de andere kant naar Lumphini Park. Toen we uitstapten regende het helaas (ofja helaas, we zijn maar gestopt bij de starbucks), en na de regen gingen we op naar het park. De lucht was nog vrij bewolkt, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik zag in eerste instantie vrij weinig, maar Laura, die blijkbaar vrij scherpe ogen heeft, schrok zich op een gegeven moment een ongeluk! En ik schrok van haar (bedankt hé, voor die blauwe plekken op mijn arm ;))We zagen namelijk om de 10 meter wel een varaan (of was het een krokodil Laura?). Sommige waren echt mega groot.

Super cool om die zomaar in een park rond te zien lopen. Maar omdat de lucht bleef dreigen besloten we maar eerst naar de shoppingcentrums te gaan (die zijn overdekt, en megagroot bleek). Na hier een tijdje rond te lopen, en te verdwalen besloten we te lunchen bij het Hard Rock Café. Hier was een onverwachte bezoeker, namelijk meneer Kakkerlak van een van mijn eerste verhalen. Hij liep langs ons tafeltje over de vensterbank en kwam steeds dichterbij (ik denk dat hij wilde knuffelen), maar ik besloot toch maar even op te staan (vrij abrupt aan het gezicht van Laura en de andere gasten te zien) en de kakkerlak weg te jagen. Na een super lekkere lunch besloten we dit deel van Bangkok maar eens te voet te ontdekken. We liepen over de drukke straten over een voetgangersbrug en staken de drukste weg die ik ooit heb gezien over, om weer naar een marktje te lopen

(deze bleek uiteindelijk alleen in de avonden open te zijn #beetjejammer #demarktwilonsniet). Dan maar weer terug naar Lumphini Park, waar nu minder varanen te zien waren, maar waar we wel met een waterfiets over het meertje konden fietsen (Ik dacht even dat ik in CenterParks was i.p.v. in Bangkok). Dit was erg grappig, aangezien we tussen de varanen fietsten hè Laura (ik heb gelachen haha, laten we het daar op houden).

's Avonds brachten we weer een kort bezoekje aan Khoa San Road, waar we allebei een jurk hebben gescoord. Bij het tentje waar we gingen eten had ik opeens een kleine vriend erbij (nee, niet alweer meneer kakkerlak... deze keer was het Sjakie Salamander). Hij heeft bijna de hele avond bij ons aan tafel gezeten terwijl we skipbo speelden.

Zaterdag konden we wel naar Chatuchak! En wat was die markt enorm, en een chaos, en verdwaalwaardig... Om de 10 meter kon je een ander gangetje in, en alle spullen die er lagen leken zoveel op elkaar, dat ik niet weet of we steeds dezelfde gangen gezien hebben, of steeds een andere. Ondertussen begon het ook nog eens mega hard te regenen en te onweren (in de kleine gangetjes was het gelukkig overdekt)... Maar toen het tijd was voor lunch vonden we een plekje met superlekkere smoothies, en loempia's!! Jummieee... We besloten dat we hier nog eens terug moesten komen (als we het terug kunnen vinden).

's Middags was het heeerlijk weer om aan het zwembad te liggen. En toen we klaar waren met zonnen, en wilden gaan zwemmen, kwamen er een stuk of 10 aziaten (japanners, koreanen geen idee haha) die het zwembad in beslag namen... beetje jammer weer. Maar gelukkig mochten we toch een paar baantjes zwemmen van ze.

's Avonds gingen we naar de Train night market (waarom train? Geen idee, er ligt geen trein in de buurt...) om lekker te eten en wat te drinken. Enkele avonden hiervoor hadden we het tentje Holy Shrimps al gezien, en hier gingen we dan ook eten. We kregen de garnalen zo uit een zak op onze tafel gestrooid, hoe vet! Het was ook super lekker. De Thai hebben wel een gezegde 'Chai Yen Yen' dit betekent rustig aan of alles komt goed. Wij hadden een van de laatste tafeltjes, en langzaamaan ontstond er achter ons een rij van mensen die 'rustig' aan het wachten waren om ook te kunnen eten bij Holy Shrimps. Toen we wilden betalen deed de ober het ook rustig aan (tot ergernis van mijn tafelgenoot ;)). Wij zouden denken, er staan zoveel mensen te wachten, schiet een beetje op... Maar hier is dat niet nodig, rustig aan en alles komt goed! Dat is soms wel even wennen. Ook als je over de markt loopt en de mensen voor je bij elk kraampje 'Rustig aan' alles bekijken.

Nadat we nog eens over de markt hadden gelopen, en een leuke tas wilden kopen (waar de marktkraameigenaar veel te veel geld voor vroeg) hadden we een oplossing nodig. Laura vroeg een jongen van de lokale bevolking of hij eens wilde vragen hoeveel de tas kostte, dit bleek 10 baht minder te zijn (niet zoveel dus). Maar nadat hij zelf ook slippers wilde kopen (ik vraag me nog steeds een beetje af of hij dit echt wilde, of omdat hij het deed om korting te regelen voor ons) kreeg hij de tas mee voor 250 bath (40 baht korting dus). Toen we hem wat wilden geven voor zijn dank en hulp nam hij dit absoluut niet aan. Dit heeft ook weer te maken met de Thaise cultuur. Goed zijn voor anderen en daar een goed gevoel van krijgen is belangrijk in de Thaise cultuur, en met name het Boeddhisme. Echt tof dat de lokale bevolking je zo wilt helpen!

Al met al, weer een super leuk weekend, waarin ik weer heel veel van Bangkok heb mogen ontdekken en meemaken!

En wat ik me tijdens het typen van dit blog ook realiseerde, ik ben al over de helft van mijn stage! En al een maand hier! Wat vliegt de tijd zeg, dit had ik niet eens in de gaten....

Zoals altijd tot snel en

La Khon Kha,

Sanne